Το κύριο επιχείρημα των πολιτικάντηδων και των φερέφωνων τους για την προώθηση αντιεθνικών λύσεων στο Κυπριακό, και κατ΄ επέκταση του ξεπουλήματος της Πατρίδας μας, είναι η δικαιολογία του «εφικτού και του ανέφικτου». Έχουμε θυσιάσει τους αγώνες των προγόνων μας και τις ιερές παρακαταθήκες που μας άφησαν, και έχουμε κολλήσει στο να βλέπουμε τους αριθμούς, να γινόμαστε απαισιόδοξοι, και στο τέλος, στην προσπάθειά μας να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για αυτό τον τόπο, να τον ζημιώνουμε και να του δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα. Όποιος μιλήσει σήμερα για την (απαγορευμένη πλέων λέξη) ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, χαρακτηρίζεται με τα γνωστά κοσμικά επίθετα που ακούμε εδώ και χρόνια σαν “ονειροπόλος”, “πολεμοχαρής” και πολλές φορές “ακραίος”. Ενώ όποιος μιλήσει για λύσεις όπως είναι η Ομοσπονδία, για το ξεπούλημα και τον αφελληνισμό της Κύπρου μας, είναι “ενημερωμένος”, “ειρηνιστής” και “οραματιστής”.
Και έχω να θέσω το εξής ερώτημα: Οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α ήταν πολεμοχαρής; Όσοι πολέμησαν τους Τούρκους το 1974 ήταν ονειροπόλοι; Για φανταστείτε όταν η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι ζητούσε από την Ελλάδα να παραδωθεί, οι Έλληνες να ήταν “ρεαλιστές”... Να έβλεπαν δηλαδή πως οι ελπίδες τους να νικήσουν την πολεμική μηχανή των Ιταλών ήταν μηδαμινές, και να παραδίνονταν αμαχητί. Φανταστείτε να τα έλεγαν αυτά οι Έλληνες το 1821... Όμως όχι! Οι Έλληνες δεν λογαριάζουν, μήτε αριθμούς, μήτε πιθανότητες... Όταν πολεμάς και το δίκιο είναι με το μέρος σου, η ψυχή νικά το σίδερο, το θάρρος νικά τη φωτιά, πολεμάς για την πατρίδα σου, για την λευτεριά και Ο Θεός βοηθός.
Όσο για την κλασσική ατάκα που ακούμε όταν αναφερόμαστε στην Απελευθέρωση «μα καλά ρε, εν να κάμουμεν πόλεμο;», απαντούμε: Η απελευθέρωση δεν είναι εφικτή μόνο με πόλεμο. Όταν κάνουμε σωστούς πολιτικούς χειρισμούς και διεκδικήσεις, όταν οι πολιτικοί μας σταματήσουν να ξεπουλούν τα πάντα, τότε ΝΑΙ, η απελευθέρωση είναι και εφικτή και ρεαλιστική.
Εμείς, δεν θέλουμε τίποτα λιγότερο από το να ζήσουμε σε μια πραγματικά ελεύθερη χώρα, χωρίς κατοχικούς στρατούς και ξένες παρεμβάσεις, μια χώρα όπου θα καθοδηγείται από την ένδοξη Ιστορία της, η οποία την θέλει απελευθερωμένη, και ενωμένη με την Μάνα της.
Ας το πούμε λοιπόν επιτέλους. Η απελευθέρωση ΔΕΝ είναι αντιρεαλιστική. Αντίθετα, είναι ό,τι πιο ρεαλιστικό μπορεί να ζητήσει, και ό,τι πιο ωραίο για το οποίο μπορεί να αγωνιστεί, ο κάθε Κύπριος ο οποίος αρνείται να συμβιβάζεται και να διαπραγματεύεται για τα αυτονόητα. Φαντάζει, άλλωστε, «ρεαλιστική» η ομοσπονδία που εδώ και χρόνια περιστρέφονται γύρω από αυτήν οι πολιτικοί μας με κανένα αποτέλεσμα; Τα συμπεράσματα δικά σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου