«...Η πτήση CY 427M αναχωρεί προς Λάρνακα σε μισή ώρα...παρακαλούνται οι επιβάτες να προσέλθουν στην πύλη αναχώρησης».
Η αίθουσα αναμονής σφίζει από Κύπριους φοιτητές, πάνε τώρα τρείς μήνες να συναθροιστώ με τόσους Κύπριους μαζί ,και ειλικρινά , πάνω από είκοσι λεπτά δεν αντέχονται .
Φοιτητής Κύπριος ,που σπουδάζει στο εξωτερικό. Κάθεται στην αναπαυτική αίθουσα αναμονής πιθανόν κάποιας ευρωπαικής χώρας που τον έστειλαν οι γονείς του να σπουδάσει . Μαζί με τα φιλαράκια του , -με trendy κομμώσεις, πανάκριβος ρουχισμός και φανταχτερά αξεσουάρ, θυμίζουν λίγο metrosexual μα στην πραγματικότητα είναι καλοαναθρεμμένοι φλώροι. Τί συζητούν άραγε; Ασφαλώς, πόσες έχουν πηδήξει, πόσο κομμάτια έγιναν στο greek night τις προάλλες και πώς έδειξαν τον νου τους ,στους ευρωπαίους συμπολίτες μας στο εξωτερικό , όχι προβάλλοντας βέβαια κάποια ιδεώδη (που δεν έχουμε πλέον), αλλά δείχνοντας τους πόσο εύκολα προσαρμόζονται στο παγκοσμιοποιημένο lifestyleτων metrosexual αποδεικνύοντας πως δεν διαθέτουν ούτε προσωπικότητα δική τους, πόσο μάλλον μορφωτική συνείδηση.
Φοιτήτρια Κύπρια, κάθεται κάπου στην γωνιά της αίθουσας αναμονής. Στο πλάι της βρίσκονται τρεις τσάντες από το κατάστημα αδασμολόγητων, μπροστά της δυο τεράστιες βαλίστες (εδώ σημειώνουμε οτι είναι και οι δύο Louis Vuittonκαι τα χρώματά τους πάνε ασορτί σύμφωνα με το αρχοντοχωριάτικό της γούστο), είναι ντυμένη στην τρίχα γιατί μόλις κατέβει στην Κύπρο πρέπει να παραστεί σε γάμο (καλάν ! ) , και γράφει μηνύματα στο κινητό της .Δεν μπορώ να την δω καλά βέβαια γιατί κρύβει το προσωπό της η τζαμαρία το γυαλί της , αντιλαμβάνομαι όμως ότι κοιτάει προσεκτικά γύρω της -πάντα με ύφος snob και ανωτερότητας (sick!).
Αφού λοιπόν η οπτική επαφή μόνο ικανοποιημένο δεν με άφησε , προσπαθώ να αφουγκραστώ με όλες μου τις αισθήσεις τί ακριβώς γίνεται γύρω μου . «αγαπηηηη, τι καμνειιιιις ; ενα παμεν zoo ποψε ; » «μωρό μουυυυ, εχάθηκες τέλια, έλα που ποτζίει σήμερα να σε πάρω κανένα γυρό, εγόρασαν μου αυτοκίνητο επειδή επέρασα τα μαθήματα μου! » «ρε πελλέ στες εκλογές ανεβήκαμεν φέτος»
25η Μαρτίου, ένας ολόκληρος λαός αποφάσισε να αποκτήσει υπόσταση, να ακολουθήσει και να δώσει συνέχεια στην ένδοξη πορεία που χάραξαν προαιώνια κάποιοι άλλοι, ατόφιοι έλληνες, που σήκωναν κεφάλι και δεν πέθαιναν σκλάβοι.
Πριν 55 χρόνια « ... αναλάβαμεν την ευθύνην δια την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα που μας άφησαν οι προγόνοι μας ως ιερά παρακαταθήκη, ή ταν ή επι τας. ...». Κάποιοι άλλοι στην ηλικία μου, στέκονταν έντιμοι απέναντι στην προσωποποίηση του αγγλοαμερικανικού σιωνισμού, δέχονταν αξιοπρεπώς την θανατική ποινή.
Κάποιος άλλος, πήρε ανηφοριές και μονοπάτια, ήθελε λέει να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά. Ερωτεύτηκε μια ιδέα, αλήθεια , ποιός μπορεί σήμερα να ερωτευτεί μια ιδέα και να της γράψει ποίημα; Εδω καλά καλά θα μου πείτε δεν μπορεί να ερωτευτεί άνθρωπο, θα ερωτευτεί ιδέα;
Ξαφνικά τρομάζω στη σκέψη ότι ένας απ’ολους ΑΥΤΟΥΣ μπορεί να βρίσκεται σε μια γωνιά να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα. Ντρέπομαι τόσο, ίσως θα διερωτάται μάλιστα τι πήγε στραβα , μήπως δεν «θυσιάστηκε σωστά!!»
«...η πτήση CY427 M προς Λάρνακα αναχωρεί...»
