Η Πόλις εάλω!

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει, και στα καντούνια μέσα σε γυρνά, η Πόλη μια παλιά αγαπημένη, που συναντάς σε ξένη αγκαλιά... 

559 χρόνια πέρασαν από την άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς στις 29 Μαϊου του 1453. Ωστόσο, όσα χρόνια και αν περάσουν, ο κάθε Έλληνας, ο κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός, ελπίζει και το ξέρει μέσα του πως ..πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θά΄ναι... και έτσι οι καμπάνες της Αγιάς Σοφιάς θα αντηχήσουν και πάλι χαρμόσυνα..

“Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,

σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι

με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,

κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης

κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.

Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,

φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.

Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια,

παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,

γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.

Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια

το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,

το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας

μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες

"Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις

πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι”.