«Αν λαχταράς τη λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις. Μόνος σου παρ ̓ την αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις»

Ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής

Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής αποτελεί μαι από τις πιο σημαντικότερες, όσο και – για αρκετούς – αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που ανέδειξε η σύγχρονη ελληνική ιστορία.  Ο Γεώργιος Γρίβας έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε όλους τους αγώνες του ‘Εθνους, απο τη Μικρασιατική Εκστρατεία (1940-1941) στο ‘Επος της Βορείου Ηπείρου (1940-1041) και από την Εθνική Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής (1941-1944) έως την απόκρουση της κομμουνιστικής προσπάθειας για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαική Δημοκρατία (1944).  Η κορυφαία, όμως εθνική συνεισφορά του ήταν η οργάνωση και η διεξαγωγή του επικού Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), που οδήγησε όχι στην ένωση της Κύπρου με την υπόλοιπη Ελλάδα, όπως ο Γρίβας και ο κυπριακός Ελληνισμός διαικαώς επιθυμούσαν, αλλά σε μια ελλειμματική και κηδεμονευόμενη ανεξαρτησία της νήσου.


Η προσφορά του στις μεγάλες εθνικές εξορμήσεις του 20ου αιώνα, κατοχυρώθηκε ιστορικά, παρότι μέχρι σήμερα καταβάλλεται προσπάθεια, από συγκεκριμένους ιδεολογικούς κύκλους, η προσφορά αυτή να μειωθεί ή και να ακυρωθεί.  Η εμπλοκήσε ολοκληρωτική σύγκρουση δύο ιδεολογιών, της αστικής-εθνικής και της κομμουνιστικής-διεθνιστικής, σε περιόδους έντονων πολιτικών παθών, όπου ολόκληρος ο Ελληνισμός ήταν βαθιά διχασμένος, ήταν λογικό να του χαρίσει δάφνες, αλλά και πολλή λάσπη.  Για αυτό ακριβώς τον λόγο, η μεταπολεμική ανάμειξη του Γεώργιου Γρίβα σε μείζονα γεγονότα με πολιτική χροιά, του προσέφερε φανατικούς φίλους και ακόμη φανατικότερους εχθρούς.


Ο Γεώργιος Γρίβας, αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο λίγοι.  Δοξάστηκε, αλλά και κατηγορήθηκε όσο λίγοι.  Αυτο όμως που δεν μποορεί να του αμφισβητήσει κανένας, είναι ότι αγωνίστηκε όσο ελάχιστοι, για να φτάσει η Ελλάδα στα σημερινά της σύνορα.  Από μικρό παιδάκι, μεγαλώνοντας σε ένα άκρως εθνικό περιβάλλλον, στο χωριό του κοντά στην Αμμόχωστο, γαλουχήθηκε με τα νάματα του Ελληνισμού.  Κάτι απόλυτα φυσιολογικό και συμβατό προς κάθε κυπριακή οικογένεια εκείνης της εποχής, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων του νησιού ήταν φανατικά προσηλωμένη στην ελληνική Ιδέα, στο ιδανικό της ‘Ενωσης.  Απαρέγκλιτο στόχο της ζωής του, έθεσε το παραπάνω ιδανικό.  Αυτό της εθνικής αποκατάστασης της ιδιαίτερης πατρίδας του, Κύπρου, αποκατάσταση του περνούσε μέσα απο μία και μόνη οδό: Την ένταξη της μεγαλονήσου στον εθνικό κορμό.  Σε αυτό το ιδανικό, στην εκπλήρωση αυτού του στόχου, αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του ο Γεώργιος Γρίβας.


Ορμώμενος από το παραπάνω ιδανικό αγωνίστηκε σε όλα σχεδόν τα μέτωπα, σε όλες τις εξορμήσεις του ‘Εθνους, από την Μικρα Ασία μέχρι την Κύπρο, απο το 1919 έως το 1973.  Και αν σε πολιτικό σίγουρα η στρατιωτική του αξία παρμένη αναλλοίωτη και πέρα από κάθε μομφή και κατηγορία.  Κορυφαίοι ηγέτες του 20ου αιώνα, θανάσιμοι αντίπαλοι του όπως Βρεατανοί αξιωματικοί και πολιτικοί, η ίδια η Βουλή των Ελλήνων που τον ανακήρυξε «’Αξιον της Πατρίδος», πιστοποίησαν καθένας με τον τρόπο του ότι ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας, αυτός που πέρασε στον κυπριακό θρύλο ως «Διγενής», υπήρξε ανεκτίμητο στρατιωτικό κεφάλαιο για την πατρίδα.  Μια πατρίδα που, όπως προκύπτει από τα κατά καιρούς γραφόμενα του, κυρίως όμως από τα πεπραγμένα του, την αγάπησε παράφορα.  Αφιερώνοντας της ολόκληρη τη ζωή του.  Μια ζωή στερημένη, αφάνταστα λιτή, γεμάτη κακουχίες αλλά και ένδοξους αγώνες.  Και αυτό το τελευταίο είναι που μένει, όπως αποτυπώθηκε στο ταραγμένο ιστορικό πλου του έθνους μας, τα τελευταία 100 χρόνια:  Ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, προσέφερε τα μέγιστα στο μεγάλωμα της πατρίδας μας, όσο και ειδικότερ στην υπόθεση της ελευθερίας της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Κύπρου.

15 Ιανουαρίου 1950 - Μια ξεχασμένη επέτειος


              Έχουν περάσει 62 χρόνια από τη μέρα που η Εκκλησία της Κύπρου κήρυξε την έναρξη δημοψηφίσματος με μόνο αίτημα: ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Από τους 224759 κατοίκους του νησιού που είχαν δικαίωμα ψήφου (οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι κυβερνητικοί απείχαν της ψηφοφορίας) οι 215108 υπέγραψαν το δημοψήφισμα υπερψηφίζοντας έτσι τη για την εκπλήρωση του προαιώνιου πόθου της Ένωσις, αριθμός που αναλογεί σε ποσοστό 95,7%..!







           Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όπου όπως είδαμε πιο πάνω, η καθολική ψηφοφορία του λαού ψήφισε για την Ένωση με τη μάνα Ελλάδα, ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου Sir Andrew Wright, δήλωσε ξανά πως για την Βρετανία το Κυπριακό ζήτημα ήταν κλειστό. Για προβολή και αξιοποίηση του δημοψηφίσματος στο εξωτερικό, τετραμελής Κυπριακή αντιπροσωπεία επισκέφθηκε πρώτα την Αθήνα όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής και ακολούθως, μετέβησε στο Λονδίνο όπου τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός, όσο και ο Υπουργός αποικιών αρνήθηκαν να την δεχτούν.


            Στο χέρι μας είναι να συνεχίσουμε και να τελειώσουμε αυτό που άρχισαν οι παππούδες-γιαγιάδες μας, την πραγμάτωση και την έμπρακτη επικύρωση του αιτήματος για Ένωση! Με την πίστη στο Θεό και στα ιδανικά της πατρίδας, να αρνηθούμε οποιαδήποτε λύση δεν οδηγεί στον απώτερο μας στόχο. Η κατάντια της ομοσπονδίας και της συνομοσπονδίας, με αποκορύφωμα το σχέδιο ανάν, ας μας ξυπνήσουν, γιατί πέσαμε σε «ιστορεία» νάρκη, λησμονώντας αυτά που θέλησαν και θέλουν κάποιοι να λησμονήσουμε…

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ - ΕΝΩΣΙΣ
Μετάβαση σε σχετικό άρθρο: Ένωσις και μόνον!

Μιχαήλ Γεωργαλλάς "Ζήτω η Ελλ..."

   Μόλις 19 ετών παιδί ήταν ο Μιχαήλ Γεωργαλλάς, όταν οργανώθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α, με έναν σκοπό, την ιερή Ένωση με την Ελλάδα. Γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1936 στο χωριό Μαραθόβουνος Αμμοχώστου. Είχε επτά αδέλφια. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και εργάστηκε στο Εμπορικό Επιμελητήριο.



   Από νωρίς είχε ταχθεί στις τάξεις των μαχητών της ελευθερίας, πριν καν τελειώσει το σχολείο. Με την έναρξη του αγώνα εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ και έδρασε στη Λευκωσία.

   Συνελήφθη και φυλακίστηκε. Δραπέτευσε στις 12 Σεπτεμβρίου 1956 και εντάχθηκε στην ομάδα του Αυξεντίου, αναγνωρίζοντας τις ικανότητες του, του ανέθεσε την <<αντικατασκοπία>> της ομάδας. Ο ίδιος ο Αυξεντίου τον πείραζε: << Μην τον βλέπετε έτσι, λεπτό και αδύνατο. Είναι πολύ δυνατός στην ψυχή, έλεγε.



Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1957, η ομάδα έπεσε σε τουρκοβρετανική ενέδρα. Ακολούθησε σφορδή ανταλλαγή πυρών. Ο Μιχαήλ πολέμησε ηρωικά, αλλά πληγώθηκε θανάσιμα. Πριν πεθάνει είπε στον Αυξεντίου: << Μάστρε μου, μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλ...>>. Δεν πρόλαβε να ξεστομίσει ολόκληρο το όνομα της πατρίδας και ξεψύχησε. Με τον τρόπο αυτό χάθηκε μια από τις πλέον αξιόλογες μορφές του αγώνα. Ένας σεμνός, αγνός πατριώτης.

Με πίστη στο Θεό και στο Έθνος,
Άλκιμος Νεολαία Ελλήνων Κύπρου (Α.Ν.Ε.Κ)