1η Απριλίου 1955: «Σκλάβοι στα όπλα – ΕΟΚΑ»

Ήταν πρώτη Απριλίου                                    Και στον ήχο της φωνής του

της ΕΟΚΑ η αρχή                                             έτρεξε η λεβεντιά 

που ακούστηκε στην Κύπρο                            για να αρχίσουνε τη μάχη 

η φωνή του Διγενή.                                           εις της Κύπρου τα βουνά.

Μάρκος Δράκος και Πατάτσος                      Μα απ’ όλους τους λεβέντες

Ζάκος και Καραολής                                         πιο τρανός πιο δυνατός 

δώσανε με τόσους άλλους                                ήτανε ο Αυξεντίου 

τη νεανική ζωή.                                                   της ΕΟΚΑ υπαρχηγός. 

Με το αίμα των ηρώων                                       Δεν μπορεί ποτέ ένας τόπος

και με γράμματα χρυσά                                      να μην ελευθερωθεί 

έγραψεν η ιστορία                                                όταν κάθε παληκάρι

τη γλυκειά μας λευτεριά.                                    τρέχει να θυσιαστεί. 

Ήταν 1η Απριλίου όταν ακούστηκαν στην Κύπρο μας οι πρώτες εκρήξεις της επανάστασης, όταν οι σκλάβοι έπιασαν για τα καλά τα όπλα. Με διαταγή του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, ο Κυπριακός Ελληνισμός ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Έβαλε ως σύνθημα του την ιεράν παρακαταθήκη που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας. Πήρε παράδειγμα από τους παλαιότερους αγώνες του Ελληνισμού, ενάντια σε διάφορους κατακτητές, αλλά κυρίως τους Τούρκους και τους Πέρσες, αν και αυτή τη φορά απέναντί του είχε ένα από τους πιο βάρβαρους λαούς που πέρασαν από την Κύπρο. Ναι! Όμως, τους αγωνιστές μας δεν τους τρόμαξαν τα φρικτά βασανιστήρια ή το να ανέβουν στην αγχόνη για κάτι που ήταν ερωτευμένοι και ήταν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να το κατακτήσουν.

Στόχος του αγώνα:Ο λόγος που ώθησε τους Κύπριους σε ένοπλο αγώνα ήταν ο πόθος για Ένωση με την Ελλάδα. Ξεκίνησαν, λοιπόν, τον αγώνα με την βοήθεια Του Κυρίου και μετά των όπλων. Ξύπνησαν μέσα στις ψυχές των αγωνιστών και του λαού τα ιδανικά και τις αξίες. Αγωνίστηκαν γνωρίζοντας πως ο αγώνας ήταν άνισος, αλλά, το πίστευαν, γιατί για να πετύχεις κάτι, πρώτα πρέπει εσύ ο ίδιος να το πιστέψεις, να το βάλεις βαθιά στην καρδιά σου. Αυτοί το είχαν μέσα τους και δεν έσβηνε. Και δεν θα έσβηνε ποτέ, μέχρι να κατόρθωναν αυτό που ονειρεύονταν, την ελευθερία στο νησί και την Ένωση με την μητέρα πατρίδα, Ελλάδα.

Προετοιμασία του αγώνα:Οι αρνητικές και πεισματικές θέσεις της Βρετανικής Κυβέρνησης στο πρόβλημα της Κύπρου οδήγησαν τον Κυπριακό λαό σε ένοπλο Αγώνα για να διεκδικήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Στην Αθήνα σχηματίστηκε μια δωδεκαμελής Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στην Καινή Διαθήκη στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα. Η Επιτροπή διόρισε ένα από τα μέλη της, το Γεώργιο Γρίβα, στρατιωτικό αρχηγό του Αγώνα, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης εν αποστρατεία και διέθετε πλούσια πείρα στρατιωτική, κυρίως, σε θέματα τακτικής πολέμου. Ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Διγενής.

Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προ πάντων, απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα. Αφού μελέτησε τις δυνατότητες διεξαγωγής ενόπλου Αγώνα με δυο επισκέψεις του στην Κύπρο, το 1951 και το 1952, ετοίμασε στην Αθήνα γενικό σχέδιο δράσης, το οποίο έθεσε σ' εφαρμογή αμέσως μετά τη μυστική άφιξή του στις ακτές της Πάφου το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου 1954.

Για την εισαγωγή οπλισμού στην Κύπρο από την Ελλάδα ο Διγενής χρησιμοποίησε φίλους και συνεργάτες του. Το πρώτο φορτίο όπλων έφτασε στην Κύπρο τον Μάρτιο του 1954. Μ' αυτά τα λίγα όπλα ξεκίνησε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Ένα δεύτερο φορτίο, που μεταφερόταν με το πλοιάριο «Άγιος Γεώργιος» τον Ιανουάριο του 1955, κατασχέθηκε από τις Αγγλικές Αρχές, κατόπιν προδοσίας, κοντά στο χωριό Χλώρακα της Πάφου.

Κατά τη διάρκεια του Αγώνα, λειτούργησε μυστικό σχέδιο αποστολής όπλων στην Κύπρο με επιβατικά πλοία της γραμμής Πειραιά-Λεμεσού. Άλλα όπλα έφταναν μέσω του ταχυδρομείου της Πάφου και με διάφορους άλλους τρόπους. Στις 29 Ιανουαρίου του 1956 ο οπλισμός της ΕΟΚΑ εμπλουτίστηκε με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα Ελλήνων του νησιού, που είχαν πάρει απ' αυτούς μέλη της ΕΟΚΑ. Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο η ΕΟΚΑ εξασφάλιζε όπλα ήταν οι επιθέσεις σε αστυνομικούς σταθμούς και από νεκρούς Άγγλους στρατιώτες. Μερικά όπλα ήταν επιτόπιας κατασκευής σε ειδικά εργαστήρια, στα οποία κατασκευάζονταν, επίσης, ωρολογιακές βόμβες, νάρκες και άλλο πολεμικό υλικό.

Ας δούμε λίγο τι γίνεται σήμερα:Θα δούμε αρκετούς να μην ξέρουν τι έγινε την 1η Απριλίου. Θα δούμε νέους να μην ξέρουν για τη θρυλική Α.Ν.Ε. (Άλκιμος Νεολαία Ε.Ο.Κ.Α), για τους αγώνες τους Έθνους και πάνω απ’ όλα να μην ξέρουν για τα ιδανικά και τις αξίες που οδήγησαν το λαό μας στην πραγματοποίηση της ομορφότερης ιστορικής φάσης της Κύπρου. Πραγματικά είναι εύλογο το ερώτημα: τι αξία έχει ένας άνθρωπος όταν δεν έχει μέσα του Το Θεό και την Πατρίδα; Όταν δεν μπορεί να ακούσει και να νιώσει στις φλέβες του την Ελλάδα; Όταν «αγωνίζεται» να βρει λάθη στον αγώνα της ΕΟΚΑ και να ρίξει λάσπη; Είναι καιρός να βάλουμε μυαλό, να βρούμε τι αξίζουμε, πού ανήκουμε και ποιους στόχους έχουμε. Οφείλουμε να κρατήσουμε την ενωτική φλόγα του αγώνα της ΕΟΚΑ αναμένη, να τη βάλουμε βαθιά στην καρδιά μας και να την κάνουμε γροθιά. Να γίνουμε αντάξιοι των προγόνων μας. Να καταπολεμήσουμε τη σημερινή ανούσια πραγματικότητα που μας περιβάλλει και ως νέοι να καλλιεργήσουμε τη ψυχή και το αγωνιστικό πνεύμα που διακατέχει τους Έλληνες από τα βάθη των αιώνων. Καιρός είναι να πάρουμε εμείς το «τιμόνι» και να το οδηγήσουμε, να το φέρουμε στη σωστή ευθεία. Στο δρόμο εκείνο που θα μας οδηγήσει στην όμορφη Κερύνεια, στον Καραβά, στην Μόρφου, στην Αμμόχωστο και στο Βαρώσι.

Πρώτη τ΄Απρίλη μέρα μεγάλη               Τέσσερα χρόνια αγώνες μύριοι,

Πρώτη τ΄Απρίλη μέρα τρανή                   με την ΕΟΚΑ τη θρυλική 

σαν τέτοια μέρα η Κύπρος όλη              μικροί μεγάλοι κινήσαν τότες 

τ΄άρματα πήρε για την τιμή.                     Να γίνει η Κύπρος ελληνική. 

Πρώτη τ΄Άπρίλη του Έθνους μέρα

Συ μας φλογίζεις νου και καρδιά

Συ μας θυμίζεις με την πνοή σου

Θρύλους Ελλάδα και λευτεριά. 

«Να αγωνιζόμαστε πρέπει μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας...»

Πετράκης Γιάλλουρος

Άλκιμος Νεολαία Ελλήνων Κύπρου

Α.Ν.Ε.Κ