Τον πρώτο λόγο τον έχουν οι νέοι!

Ο σημερινός νέος θεωρεί τη μόδα και την καλοπέραση ως τα πλέον απαραίτητα συστατικά της καθημερινής του ζωής. Χωρίς καμιά αμφιβολία καλό θα ήταν να κατέχουν ένα μέρος της  ζωής τους, αλλά φαίνεται να χάνουν το παιχνίδι. Μοναδική τους ασχολία που θα πάνε απόψε και τι θα φορέσουν.

Η νεολαία έχει το σημαντικότερο ρόλο σε μια κοινωνία. Οι πλείστοι εθνικοί και κοινωνικοί αγώνες ξεκινούν από τους νέους γιατί αυτοί είναι που θα ζήσουν το μέλλον τούτο του τόπου.

Αντικατοχική - αντιομοσπονδιακή πορεία 20 Ιουλίου!

Πολλοί δείχνουν να υποστηρίζουν αυτήν την άποψη, αλλά βλέποντας νέους σε διάφορες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις ή διαμαρτυρίες με εθνικό κυρίως περιεχόμενο αντιδρούν λέγοντας τη συνηθισμένη φράση.  Που πήγαν οι καιροί του απελευθερωτικού αγώνα του 1955 όταν η θρυλική Α.Ν.Ε (Άλκιμος Νεολαίας Ε.Ο.Κ.Α) έδινε αγώνες για τη σωτηρία της πατρίδας, όταν οι νέοι έπεφταν μαχόμενοι για τη σωτηρία της πατρίδας. Στη σημερινή εποχή οι νέοι «μάχονται» για ένα νέο ζευγάρι παπούτσια, για μια φούστα, για ένα παντελόνι.

«Μη λυγίσετε μπροστά στην βία. Ηφαίστειο να γίνουν τα στήθια σας. Η λευτεριά αποκτάται με αίμα, όχι με ειρηνικές ψευτοφωνές. Αυτές είναι μόνο για τους δειλούς. Τιμή σε εκείνους που φέρουν τραύματα. Τα τραύματα στους αγώνες είναι παράσημα. Η αδράνεια και ο φιλοτομαρισμός είναι γνώρισμα και ενδείξεις σαπίλας, εθνικής και κοινωνικής. Ντροπή σ' εκείνους που τα προτιμούν, όταν οι άλλοι αγωνίζονται και πέφτουν».

Χαιρετισμός του Γεώργιου Γρίβα Διγενή προς την Α.Ν.Ε

Η επιλογή είναι δική σου! Θα μείνεις απλός θεατής; Δέχεσαι να αποφασίζουν άλλοι για το μέλλον της πατρίδας σου αλλά και το δικό σου; Ο μόνος δρόμος είναι η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ! Με γνώμονα την λευτεριά της Κύπρου μας, διεκδικούμε τα δίκαια και τα σωστά. Για μια Κύπρο πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΕΝΙΑΙΑ μακριά από «ζώνες» και ξεχωριστές κοινότητες (οντότητες).

Θέλουμε την νεολαία μας δυνατή και όχι έναν απλό ηττοπαθή θεατή των εξελίξεων. Εμείς οι νέοι πρέπει να είμαστε 1οι στον αγώνα για την πολύπαθη μας νήσο.

«Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλα»

Ρήγας Φεραίος